طرح نو فصل 1:قرن طراحان بخش دوم - طرح های مفهومی اپل در سال های دهه 1980

طرح نو

 فصل 1:قرن طراحان

 بخش دوم - طرح های مفهومی اپل در سال های دهه 1980

قسمت اول

لینک به بخش قبلی

سبک سونی^[1]

شش سال پس از تولد کامپیوتراپل،  بنیانگذار و رئیس هیات مدیره استیو جابز به این نتیجه رسید که شرکتش به شدت به یک سیستم طراحی متحد نیاز دارد. در کتاب "طراحی به سمت جلو" هارتموت اسلینگر طراح صنعتی افسانه ای و بنیانگذار شرکت طراحی " فراگ دیزاین"  شرح می دهد که چگونه شرکتش و استیو جابز با همکاری یکدیگر حس سبک پردازی و طراحی اپل را روان ساختند.

در سال 1983 هر بخش محصول اپل رئیس طراحی مخصوص به خود را داشت. با دانستن اینکه این رویکرد باعث بی نظمی خواهد شد – و با پیروی از فرآیند مشابهی که شرکت زیراکس پیش گرفت- چندین طراح در مرکز کوپرتینو کالیفرنیا شرکت اپل یک مسابقه بین دو شرکت مهم طراحی جهانی برگزار کردند. چنانکه در کتاب "طراحی به سمت جلو" آمده است: " اپل برنده را انتخاب خواهد کرد و طرح برنده به عنوان چارچوب زبان جدید طراحی اپل برگزیده خواهد شد". 

در این کتاب اسلینگر شرح می دهد که چگونه او نواقص فرآیند طراحی محصول اپل را دریافت و مصاحبه گر خود استیو جابز را به وجد آورد. در آن هنگام جابز رویای فروش یک میلیون مک را در سر داشت توجه کنید که در آن زمان یکصد هزار اپل 2 فروش رفته بود.

" من به استیو برای رسیدن به هدفش چند پیشنهاد ارایه کردم. اول، اپل سیستم های کاملا متفاوتی برای فرایندهای زیر احتیاج داشت:

·        مهندسی

·        مشارکت با شخص ثالث

·        ساخت

·        تدارکات

·        طراحی

همچنین من پیشنهاد کردم  برای جبران عدم داشتن بخش مهندسی مکانیک در سطح جهانی، اپل از شرکت هایی مانند سونی، کانون، سامسونگ و دیگر شرکتهای لوازم الکترونیکی در آسیا به عنوان شرکای توسعه و تولید استفاده کند. مهم تر از همه، من توضیح دادم که ضروری است که تیم طراحی مستقیما با او در ارتباط باشند و طراحی باید به طور جدی در برنامه ریزی استراتژیک اپل درگیر شود.

پس از گذراندن آزمون شفاهی، فراگ دیزاین گلچینی از پیکرنماهای^[2] اولیه کامپیوترها به اپل ارایه کرد تا یک قرارداد سودآور دو میلیون دلاری را برده و مهمتر ار آن اجازه اداره کامل طراحی اپل را به دست گیرد که نهایتا این شرکت آلمانی در این کار موفق شد.

در میان کارهای مختلفی که در جریان بود، جابز اصرار کرد که اسلینگر کامپیوتری بیافریند که استاندارد طراحی ساده و در عین حال هوشمندانه سونی را داشته باشد. که با توجه به سابقه کار اسلینگر با سونی پیش از اپل این کار نسبتا ساده ای برای او بود. اما هزینه بالای مونتاژ و "با حال نبودن" باعث شد که این ایده به کناری گذاشته شود.

 

 

آمریکانا^[3]

در کتاب "طراحی به سوی آینده" اسلینگر شرح می دهد که چگونه پروتوتایپ نشان داده شده در شکل از طراحی های کلاسیک آمریکایی به ویژه طرح های ریموند لووی^[4] برای استودبیکر^[5] و دیگر سازندگان خودرو، محصولات خانگی الکترولوکس و بطری کوکاکولا الهام گرفت. متاسفانه آمریکانا به اندازه کافی نوآورانه نبود.

 

 

میز کار^[6]

نمونه "میزکار" با این شکل انحنا دارش انحرافی از بقیه کامپیوترهای مک بود. در سراسر کتاب، اسلینگر شرح می دهد که چه چیزی الهام بخش طرح های اوست ولی  این پارگراف به ویژه جالب است:" چنانکه من ایده های گوناگون را برای رخ این شکل/طرح جدید بررسی می کردم، به تاریخ نگریستم، به ویژه افسانه شناسی بومیان (سرخ پوستان) آمریکا، چون من فکر کردم که طراحی اپل باید ریشه در گذشته ساحل غربی آمریکا داشته باشد. این جستار ما را به اشکال هندسی و نگاره های ناواهو^[7] و سپس هنر های آزتک^[8] -که کنده کاری هایشان بر سنگ اشکال فضانوردان را به خاطر می آورد- رهنمون کرد. آن نگاره ها الهام بخش ما برای طراحی کامپیوترهای اپل به شکل آدم های کوچک و صفحه های نمایش به شکل یک صورت شدند."

  

لوح^[9]

در کتاب "طراحی به سوی آینده" اسلینگر بیان می کند که بودن در بین برنامه نویس ها -که مونیتورهایشان که پر از برنامه ها و کدهای انتزاعی شکل است- الهام بخش مدل لوح سنگی شد: یک طرح کامپیوتر مفهومی پر از خطوط و طرح های نواری شکل. پس از حمل پروتوتایپ ها به اپل دو شرکت (اپل و فراگ دیزاین) بر زبان طراحی سفید برفی^[10] توافق کردند که معمولا در آن از سفید به عنوان رنگ پایه استفاده می شد و بر عبارت " خطوط، شکل لوح سنگی و نه زاویه" تاکید داشت.

در کتاب جزئیات بیشتری در مورد طراحی " سفید برفی" روشن می گردد:

" لوح هایی با سطوحی با حداقل طرح / نقش، بدون رنگ، حداقل زاویه های گذار، و اندازه ها و حجم های تا حد امکان کوچک."

 

پیکرنما اپل 2^[11]

این طرح مفهومی پیشرو برای اپل 2 شامل یک بخش باله مانند، گوشه های منحنی، و یک مونیتور تخت – یک تکنولوژی کمیاب در سال های اولیه ده 1980 - است.

 

مطالعات مکینتاش^[12]

پروتوتایپ های کامپیوترهای رومیزی "مطالعات مکینتاش" نخستین نمونه های مکینتاش را به خاطر می آورند که دو سال قبل از طراحی این دو طرح معرفی شده بودند.  رنگ آبی هم برای اپل بد به نظر نمی آید، مگرنه؟!

 

 

لینک به قسمت دوم

---

[1] Sony style

[2] Mockup

[3] Americana

[4] ریموند لووی (به فرانسوی: Raymond Loewy) (زاده ۵ نوامبر ۱۸۹۳ – درگذشته ۱۴ ژوئیه ۱۹۸۶) طراح صنعتی آمریکایی متولد فرانسه بود که به خاطر تلاشهای خود در طراحی‌های انواع صنایع به شهرت بزرگی دست یافت. در این خصوص وی توسط مجله تایم شناخته شد و در روی جلد ۳۱ اکتبر ۱۹۴۹ این مجله برجسته شد. او بیشتر دوران حرفه‌ای شغلی خود را در آمریکا سپری نمود. از میان طرح‌های ریموند لووی می‌توان به طراحی لوگوی شرکت‌های بزرگی چون شل،اکسون، شرکت هواپیمائی TWA، و لوگوهای سابق شرکت بریتیش پترولیوم BP، شرکت خدمات اتوبوس Greyhound Scenicruiser، دستگاه فروش سکه‌ای نوشابه کوکا کولا، لوکوموتیوهای GG1 , S-۱ راه آهن پنسیلوانیا، بسته‌های سیگار Lucky Strike، یخچال فریزرهای Coldspot و سامانه انتقال Air Force One آمریکا. زندگی شغلی او هفت دهه به طول انجامید.

[5] استودبیکر، (به انگلیسی: Studebaker) شرکت خودروسازی آمریکایی بود، که در زمینه تولید وسایل نقلیه، خودرو، کالسکه و واگن فعالیت می‌کرد. شرکت استودبیکر در سال ۱۸۵۲ توسط برادران استودبیکر تاسیس شد و در سال ۱۹۶۷ منحل گردید.

[6] Workbench

[7] ناواهو∗ (به انگلیسی: Navajo) نام یکی از بزرگ‌ترین قبایل سرخ‌پوست ایالات متحده آمریکاست. این قبیله در ایالات آریزونا و جنوب یوتا مستقر است و ۳۰۰٬۰۰۰ جمعیت دارد.

[8] آزتک‌ها، یک تمدن آمریکای مرکزی را در مکزیک مرکزی شامل می‌شدند که دارای اسطوره بسیار غنی بودند. آزتکاتل به زبان خود آزتک‌ها یعنی ناهواتل، در لغت به معنی افرادی است که از آزتلان (سرزمین افسانه‌ای آزتک‌ها) می‌آمدند. آزتک‌ها خود را بیشتر مکزیکا صدا می‌کردند، که از آن امروزه نام کشور مکزیک مشتق شده است. در سال ۱۸۱۰، طبیعت‌شناس پروسی الکساندر فون هولمبولدت برای اولین بار لفظ مدرن آزتک را برای این تمدن و یا ملّت، ابداع کرد. پایتخت آزتک‌ها تنوشتیتلان نام داشت و از سال ۱۳۲۵ تا ۱۵۲۱، دوازده نفر بر آن فرمانروایی کردند. پس از جنگ‌های خونین، در ۱۳ اوت ۱۵۲۱، آخرین حکمران آزتک‌ها خود را تسلیم اسپانیایی‌ها کرد.

[9] Slate

[10]Snow White design language

[11]Apple II mockup

[12] Macintosh Studies

طرح نو- فصل 1:قرن طراحان بخش اول هارتموت اسلینگر

طرح نو

 فصل 1:قرن طراحان

 بخش اول - هارتموت اسلینگر

لینک به بخش قبلی

این طراح  به استیو جابز جوان گفت که کامپیوترهایش زشتند... 

و آنچه بعدا اتفاق افتاد اپل را تا ابد تغییر داد

مصاحبه ای خواندنی از سایت بیزینس اینسایدر با هارتموت اسلینگر

طراح آلمانی هارتموت اسلینگر: این طراح  به استیو جابز جوان گفت که کامپیوترهایش زشتند!

طراح آلمانی هارتموت اسلینگر در سال 1982 با استیو جابز دیدار کرد. جابز از او پرسید نظرش در مورد اپل چیست او پاسخ داد که ایده جالبی است ولی طراحیش بد است.

اسلینگر به زودی به اپل پیوست، جاییکه در آن با همکاری استیو جابز  طرح های مفهومی پیشگامانه ای که محصولاتی همچون آیفون، آی پد، و آی واچ را به ذهن می آورند - ولی هیچ وقت وارد بازار نشدند- را خلق کرد.

ما با اسلینگر در مورد اپل، مشکلات ساعت های هوشمند، ریسک عدم آینده نگری در طراحی و نقص های دیگر شرکت های تکنولوژی صحبت کردیم[1]. در اینجا متن اصلاح شده مصاحبه آورده می شود:

سوال: چگونه همکاری با اپل را آغار کردید؟

اسلینگر: من آن موقع هشت سال بود که با سونی در ژاپن کار کرده بودم - سی و پنج سال پیش- پس از اینکه اپل 2ئی را دیدم، تلاش کردم که مدیران سطوح بالای سونی را برای طراحی کامپیوترهای شخصی متقاعد کنم ولی آنها به کامپیوتر شخصی اعتقاد نداشتند. آنها عقیده داشتند که این یک بازار سرگرمی است و آی بی ام و اچ پی غیرقابل رقابت هستند. نهایتا من قرارداد انحصاری خودم را با سونی تغییر دادم به طوریکه بتوانم با بعضی شرکتهای آمریکایی فعال در مورد کامپیوترهای شخصی کار کنم. اول با اچ پی صحبت کردم. واقعا آدمهای خوبی بودند ولی قدرت تصمیم گیری نداشتند. همه در اچ پی فکر می کردند که آنها هر کاری دلشان خواست می توانند بکنند، ولی طراحی یک مساله استراتژیک است. شما باید در ارتباط  مستقیم با مدیرعامل باشید و دریابید که شرکت لازم چه مسیری را طی کند. آخر کار در ژانویه سال 1982 از طریق یکی از دوستانم با استیو جابز ملاقات کردم.

 

اسلینگر می گوید " جابز از اینکه به او گفتم محصولاتش بی نهایت زشتند و  باعث ریخت و پاش در تولید  می شوند، اصلا خوشش نیامد ولی وقتی برایش توضیح بیشتری دادم و دلایل را بیان کردم قضیه را درک کرد.

 

 

سوال: چگونه توانستید توجه جابز را به خود جلب کنید؟

اسلینگر: جابز از من پرسید نظرم در مورد اپل چیست من گفتم که ایده جالبی است ولی طراحیش بد است. خود استیو فهمیده بود که آنها مشکل دارند. ولی از اینکه به او گفتم محصولاتش بی نهایت زشتند و  باعث ریخت و پاش در مرحله  تولید می شوند، اصلا خوشش نیامد اما وقتی برایش توضیح بیشتری دادم و دلایل را بیان کردم قضیه را فهمید. استیو گفت که اپل یک مسابقه طراحی برگزار خواهد کرد که من برنده آن شدم. پس از آن معلوم شد که طراحان داخلی به اندازه کافی خوب نبودند، بنابراین من را مسوول بازسازی کل فعالیت های طراحی در اپل کرد، البته خارج از اختیار مهندسان و با ارتباط مستقیم با او.

سوال: کار کردن با استیو جابز چطور بود؟

اسلینگر: استیو فوق العاده با استعداد بود ولی به آموزش زیادی نیاز داشت. البته من هم چیزهای زیادی از او یاد گرفتم  و کار تیمی ما دو تا با هم بسیار خوب و نتیجه بخش بود. در ابتدای کار ما یک قانون ساده را برقرار کردیم: وقتی در مورد چیزی توافق نداشتیم مصالحه نمی کردیم و کوتاه نمی آمدیم، فقط موضوع را کنار می گذاشتیم و راه حلی برای چیزی که هر دو بر آن موافقت داشتیم پیدا می کردیم. نتیجه مصالحه در کار ما همیشه چیزی بدی است.

مثلا من یک محصول نوی را طراحی می کردم و یا برای یک محصول جدید پیشنهادی ارایه می کردم، اگر استیو ازشان خوشش نمی آمد، معلوم بود که به اندازه کافی خوب نیستند. و وقتی او چیزی را پیشنهاد می داد که یک کمی کپی از کار و محصولات دیگران بود من می گفتم ما کپی نمی کنیم ما چیزهای نو می آفرینیم. استیو یک تمایلاتی برای انجام کارهایی که بقیه می کردند –ولی به نحو بهتر- داشت و من کاملا با این ایده مخالف بودم. ما هیچ وقت سر همدیگر داد نزدیم. بزرگترین مشکلی که بقیه داشتند این بود که استیو جوان بود و همه خیال می کردند که به واسطه جوانی او نظراتشان  کنار گذاشته می شود.

 

 

 در ابتدای کار ما یک قانون ساده را برقرار کردیم: وقتی در مورد چیزی توافق نداشتیم مصالحه نمی کردیم و کوتاه نمی آمدیم، فقط موضوع را کنار می گذاشتیم و راه حلی برای چیزی که هر دو بر آن موافقت داشتیم پیدا می کردیم. نتیجه مصالحه در کار ما همیشه چیزی بدی است.

 

 

طرح اسلینگر برای اپل مدولار لیزا 1982[2]

لینک به بخش بعدی

---

[1] ترجمه آزاد از مصاحبه سایت بیزینس اینسایدر با هارتموت اسلینگر

[2] Esslinger's design for a modular Apple Lisa from 1982